softfa - دانلود مقاله وحی در قران

---

خرید و دانلود | 5,000 تومان


گزارش تخلف به پلیس سایت

---

    خداوند برای هدایت مردم به سوی کمال و سعادت حقیقی انسانهایی را مبعوث می گرداند تا معارف و قوانینی را که به آن نیازمندند در اختیار آنان نهند و از این طریق شناخت عقلی آنان را تکمیل کنند. اساسا یکی از شئون اصلی پیامبری ابلاغ آموزه های دینی به بشر است و بدیهی است که این ابلاغ مبسوط به آگاهی شخص پیامبر از این آموزه هاست. به عبارت روشن تر، پیامبر ابتدا بر معارف و احکام دینی آگاه می شود و سپس آن را به مردم ابلاغ می نماید، حال پرسیدنی است که منبع این آگاهی چیست؟ آیا پیامبر از راه تفکر و اندیشه شخصی خود به آنچه مامور به ابلاغ آن است، دست می یابد. یا از رهگذر تعلیم و مطالعه آثار گذشتگان به آن آگاه می شود؟ حق آن است که منبع تعالیم پیامبران هیچ یک از منابع معمول شناخت بشری (حس، تجربه و عقل) نیست و آنان از روشهای رایج تفکر و اندیشه برای دستیابی به این تعالیم استفاده نمی کنند، بلکه مبدا آموزه های انبیا ادراک ویژه ای است که در آن به وحی تعبیر می کنیم. بنابراین یکی از مهمترین امتیازات پیامبران بهره مندی آنان از وحی و ادراک وحیانی است.(1)
    1- وحی در لغت: واژه پژوهان معتقدند که وحی، اصل و قاعده ای برای رساندن “علم” و غیر آن است. ویژگی های وحی، عبارت است از: اشاره ای سریع به نوشتار و رسالت، گاهی اعلام به رمز و تعریض و زمانی به صورت برهنه از ترکیب، اشاره به برخی اعضاء و زمانی به الهام و کلام پنهان. بنابراین پنهان، سریع و مرموز بودن از ارکان اصلی وحی به شمار می آید.(2) هرچند که لغت شناسان معانی متعددی را برای واژه وحی نقل کرد ه اند، ولی این واژه معانی متعددی ندارد و مفهوم اصلی و جامع وحی “تفهیم سریع و پنهانی” است و معانی دیگر از اسباب تفهیم شمرده می شوند. بنابراین در تعریف وحی باید سه عنصر “تفهیم”، “پنهانی” و “سریع” را لحاظ و اخذ کرد. هرچند که لغت شناسان یکجا به عناصر مذکور اشاره نکرده اند، ولی بررسی اقوال آنها روشن می کند که آنان، وحی را با عناصر مذکور تعریف کرده اند.(3) چنانکه ابن فارس در کتاب مقاییس اللغه می نویسد: “وحی تعلیم به صورت پنهانی است.(4) همچنین در معجم الوسیط آمده است: “وحی عبارت از چیزی است که به دیگری القاء شود تا بفهمد.(5)“ زمخشری نیز درباره عنصر “پنهانی” و روحی می گوید: “وقتی سخن پنهانی را به کسی بگویند که از دیگری مخفی سازند، آن سخن را وحی می نامند.”(6) لغت شناسان همچنین به عنصر “سرعت” نیز، تصریح کرده اند: چنانکه راغب اصفهانی می نویسد:”معنی اصلی وحی اشاره سریع است. امر وحی: یعنی امر سریع و به خاطر سرعتی که در واژه وحی نهفته است گاهی به مطالب رمزی و تعریضی وحی می گویند.”(7)
    حال سوال این است که چرا لغت شناسان تمام عناصر تعریف مذکور را یکجا بیان نکرده اند؟ این سوال دو پاسخ دارد: اول اینکه هر سه عنصر مذکور قید لازم تعریف وحی اند. در این صورت دلیل یکجا ذکر نکردن هر سه عنصر این است که یا آنان در صدد تعریف کامل از وحی نبوده اند و یا برخی عناصر را به علت وضوح حذف کرده اند و به آن عناصری که به نظرشان مهم تر و مخفی تر بوده، اشاره کرده اند. پاسخ دوم اینکه، عنصر “تفهیم” ماهیت وحی و دو عنصر سرعت و پنهانی لوازم وحی اند.
    و پاسخ این سئوال که چرا لغت شناسان هر سه عنصر مذکور را در تعریف وحی یکجا نیاورده اند، این است که ذکر لوازم تعریف در تعریف ضرورت ندارد.(8)

---

- 0

• مقایسه ویژگیهای شخصیتی در بین دانشجویان با نگرش مثبت و منفی به مواد مخدر و اعتیاد
• اختلالات خواب در میان دانشجویان پزشکی و غیر پزشکی
• بررسی تاثیر پدر و مادر بر خلق خوی کودکان که در منزل هستند و کودکان مهد کودک
• گزارش کارآموزی (تعمیرات اساسی موتور پراید – نمایندگی سایپا)
• بررسی ارزش افزوده بر اوراق بهادار تهران